دروغگویی کودکان چیزی است که برای اغلب والدین ناخوشایند است. بله، واقعا جای نگرانی دارد. ما دوست داری فرزندمان صادق باشد، به خصوص با خود ما. اما قبل از آنکه از او بخواهیم راستگو باشد، بهتر است دلیل پشت دروغ های او را پیدا کنید.
تاثیر مراحل رشد در دروغگویی کودکان:
کودکان با کدهای اخلاقی به دنیا نمی آیند. این چیزی است که باید از آن سردر بیاورند. هر چه کودک بزرگ تر می شود، متوجه می شود که در جهان قوانین اجتماعی حکمفرما هستند. پس او به رفتار ما نگاه می کند تا بداند خودش باید چه رفتاری در قبال جهان داشته باشد. کودکان در هر سنی درک متفاوتی از راستگویی دارند و به دلایل مختلفی دروغ می گویند.
دروغگویی در کودکان به چه علت رخ می‌دهد؟ چگونه می‌توان از دروغگویی کودکان جلوگیری کرد؟ بسیاری از والدین در تلاش‌اند با استفاده از روش‌های تربیتی از دروغگویی کودکشان جلوگیری کنند. اما باز هم با وجود رعایت تمامی نکات شاهد دروغگویی در کودکشان هستند. همه افراد از جمله کودکان ممکن است درمورد هر چیزی دروغ بگویند. دروغگویی کودکان می‌تواند دلایل مختلفی از جمله نفع شخصی، جلوگیری از آسیب و رؤیا پردازی داشته باشد. بسیاری از دروغ‌های کودکان کاملا طبیعی هستند اما این به معنای عدم نیاز به توجه به دروغگویی کودکان نیست. لازم است کودکان را در جهت ارزش دادن به راستگویی و عادت نکردن به دروغ پرورش داد. با استفاده از روش‌های صحیح تربیت فرزند می‌توان مشکلات رفتاری در کودکان را کاهش داد.
در چه صورتی دروغگویی در کودکان نگران کننده می‌شود؟
در صورتی که دروغ گفتن‌های کودک تا پنج الی شش سالگی ادامه داشته باشد، نگران کننده می‌شود و والدین باید به دنبال دلایل دروغ گفتن کودک و راهکارهای رفع آن باشند. البته اکثر کودکان در سنین شش تا هفت سالگی دست از دروغگویی برمی‌دارند. چرا که متوجه می‌شوند دلیلی برای دروغ گفتن وجود ندارد و تنها در بعضی مواقع دروغ می‌گویند. در صورتی که دروغگویی در کودکان به یک عادت تبدیل شود، ممکن است تا بزرگسالی همراه او باشد و مشکلات زیادی را به بار بیاورد.
7 قدم برای پیشگیری از دروغگویی در کودکان
1-در اولین قدم باید علت دروغگویی کودک مشخص شود. سن کودک در اقدام برای منع او از دروغگویی اهمیت بسیار زیادی دارد. کودک در سنین پایین بد بودن دروغ و ارزش راستگویی را درک نمی‌کند.
2-بهترین راه برای جلوگیری از عادت کودک به دروغ، دادن آموزش درباره چرایی بد بودن دروغ و دادن پاداش به راستگویی است.
3-نباید به کودک بهانه ای برای دروغگویی داده شود. به جای سؤال بله یا خیر درباره یک رویداد که والدین از آن مطمئن هستند می‌توان از چرایی یا چگونگی پرسید. مثلا به جای پرسیدن «غذاتو خوردی یا نه؟» می‌توان پرسید «چرا غذاتو نخوردی؟».
4-نشان دادن ناراحتی والدین از دروغگویی کودک او را درباره بدی دروغ آگاه می‌کند. با حالت چهره، رفتار و کلمات خود می‌توان ناراحتی از دروغ را ابراز کرد.
5-اگر کودک معنای اعتماد را می‌داند می‌توان به او درباره اثری که دروغ در از بین بردن اعتماد دارد توضیح داد. کودک برای حفظ اعتماد والدین ممکن است دروغگویی را متوقف کند.
6-کودکی که از دروغگویی خود سود برده یا از تنبیه فرار کرده در واقع یاد گرفته دروغ کار خوبی است چرا که برای او مفید بوده است. والدین می‌توانند با ناکام گذاشتن کودک با جلوگیری از دریافت پاداش مانع دروغگویی در کودک شان شوند.
7-دروغگویی والدین برای کودک الگو می‌شود. والدینی که به هر شکلی از جمله مصلحتی در مقابل کودک دروغ می‌گویند این الگو را به کودکان خود می‌آموزند. گاهی حتی والدین کودک را در دروغ خود شریک می‌کنند. مثلا پدری که به کودک می‌گوید جواب تلفن را داده و بگوید پدرش منزل نیست در حال آموزش دروغگویی به فرزند خود است.
